مُحَرَّمُ الحَرام، اولین ماه سال هجری قمری است. دلیل نامگذاری این ماه، حرام بودن جنگ در آن ذکر شده است. واقعه کربلا و شهادت امام حسین(ع) و یارانش در این ماه اتفاق افتاده است. شیعیان هر سال از ابتدای این ماه سوگواری می‌کنند.
علت نام گذاری
مُحَرَّمُ الحَرام یا مُحَرَّم اولین ماهِ سال، در تقویم هجری قمری است. این ماه را از آن جهت محرم نامیدند که در آن جنگ و غارت حرام بود.[۱]
ماه عزاداری شیعیان
پس از شهادت امام حسین (ع) در محرم سال ۶۱ هجری قمری، این ماه برای شیعیان به ماه عزا تبدیل شده است. امامان معصوم(ع) و شیعیان آنها به برگزاری مراسم عزاداری در این ماه همت می‌ورزیده‌اند. درحدیثی از امام رضا(ع) آمده است:

«چون ماه محرم فرا می‌رسید، کسی پدرم را خندان نمی‌دید و اندوه و حزن پیوسته بر او غالب می‌شد تا روز عاشورا. آن روز، روز مصیبت و حزن و گریه او بود و می‌گفت: امروز روزی است که حسین (علیه السّلام) شهید شده است.»[۲]
میرزا جواد ملکی تبریزی در کتاب المراقبات در ذیل مراقبات و اعمال ماه محرم می‌نویسد:

«برای دوستداران خاندان پیامبر(ص) شایسته است که در دهه اول این ماه در قلب و ظاهرشان آثار حزن و اندوه هویدا باشد و بعضی از لذت‌های حلال را به ویژه در نهم، دهم و یازدهم این ماه ترک کنند، به مانند کسی که داغدار عزیزانش است؛ و در دهه اول این ماه هر روز امامشان را با زیارت عاشورا یاد کنند.»[۳]
پانویس:
۱-مسعودی، مروج الذهب، ۱۴۰۹ق، ج۲، ص۱۸۸.
2- قمی، منتهی الآمال، ۱۳۷۸ش، ج۱، ص۵۴۰.
3- رجوع کنید به: ملکی تبریزی، المراقبات، ۱۴۱۶ق، ص۲۵-۲۶.
منابع:
قمی، شیخ عباس، منتهی الآمال، قم، موسسه انتشارات هجرت، چاپ سیزدهم، ۱۳۷۸ش.
مسعودی، علی بن الحسین، مروج الذهب و معادن الجوهر، تحقیق، اسعد داغر، قم، دار الهجره، چاپ دوم، ۱۴۰۹ق.
ملکی تبریزی، میرزا جواد، المراقبات اعمال السَّنَه، قم، مؤسسه دار الإعتصام للطباعه و النشر، چاپ اول،‌ ۱۴۱۶ق.