ربیع الاول، سومین ماه سال هجری قمری است.
ربیع از ماده «ربع» و معنای اصلی این ماده به عدد چهار بازمیگردد و عرب به فصل بهار که یک چهارم سال است، ربیع گفته است. از آنجا که ماه ربیع الاول و ربیع الآخر در آغاز این فصل جای گرفتهاند به نام این فصل موسوم شدهاند.[۱] مسعودی مینویسد: سالی که این نامگذاری انجام شده مقارن با فصل بهار بودهاست.[۲]
فضیلت
این ماه در بین شیعیان به ماه شادی و سُرور معروف است. میلاد پیامبر اکرم(ص)، امام صادق(ع) و آغاز امامت حضرت مهدی(عج) در این ماه واقع شدهاند.
میرزا جواد آقا ملکی تبریزی در کتاب المراقبات مینویسد:
«این ماه همانگونه که از اسم آن پیداست بهار ماهها است، بهجهت اینکه آثار رحمت خداوند در آن هویداست. در این ماه، ذخایر برکات خداوند و نورهای زیبایی او بر زمین فرود آمده است. زیرا میلاد رسول خدا صلّی اللّه علیه و آله و سلّم در این ماه است و میتوان ادعا کرد از اول آفرینش زمین، رحمتی مانند آن بر زمین فرود نیامده است زیرا برتری این رحمت بر سایر رحمتهای الهی مانند برتری رسول خدا بر سایر مخلوقات است.[۳]
پانویس:
1- التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۴، ص۳۲.
2- مسعودی، ج۲، ص۱۸۸
۳-سایت عرفان و حکمت
منابع:
مسعودی، علی بن الحسین، مروج الذهب و معادن الجوهر، تحقیق، داغر، اسعد، قم، دار الهجره، چاپ دوم، ۱۴۰۹ق.
مصطفوی، التحقیق لکلمات القرآن الکریم.
ویکی شیعه
ربیع الاول، سومین ماه سال هجری قمری است. ربیع از ماده «ربع» و معنای اصلی این ماده به عدد چهار بازمیگردد و عرب به فصل بهار که یک چهارم سال است، ربیع گفته است. از آنجا که ماه ربیع الاول و ربیع الآخر در آغاز این فصل جای گرفتهاند به نام این فصل موسوم شدهاند.[۱] […]
ارسال توسط : الفانی کمیجانی
ثبت دیدگاه